Do wszystkich, dzieci i dorosłych, którzy mają problem z widzeniem pomimo braku wady refrakcji lub też pomimo skorygowanej wady wzroku czyli krótkowzroczności, dalekowzroczności lub astygmatyzmu.  Również zezy i niedowidzenia, czyli problemy z widzeniem obuocznym –bada właśnie ortoptyka.  

Badanie ortoptyczne może zalecić okulista, nauczyciel, pedagog, psycholog lub inny specjalista lub terapeuta, który zauważy trudności szkolne dziecka. Również rodzic może zgłosić się samodzielnie, jeśli dostrzeże problemy z nauką u swojego dziecka. 

Nie jest potrzebne specjalistyczne skierowanie na badanie ortoptyczne.  

Jeśli zauważysz u swojego dziecka problemy z czytaniem czy uczeniem się, chociaż wiesz, że wkłada w to dużo pracy i wysiłku, nie czekaj i przyjdź z dzieckiem do Oto-oko. Może okazać się, że dziecko ma problemy z widzeniem obuocznym i konieczna jest pomoc.

Nie, aczkolwiek ortoptysta wykryje  wiele zaburzeń, z którymi zazwyczaj chodzi się do okulisty. Niemniej jednak, są to dwie oddzielne dziedziny i nie pokrywają się w pełni. Okulista to lekarz, który specjalizuje się w leczeniu chorób narządu wzroku, może zbadać nam wadę refrakcji czyli wadę wzroku z zastosowaniem zakroplenia oczu czyli porażenia akomodacji (co jest bezwzględnie konieczne podczas badania dzieci) i dobrać odpowiednie szkła okularowe lub szkła kontaktowe. Z kolei ortoptysta zajmuje się głównie diagnozą i rehabilitacją funkcji widzenia obuocznego, którego zaburzenia mogą wpływać m.in. na trudności szkolne u dzieci pomimo braku wady wzroku lub pomimo skorygowanej wady wzroku.

Mimo, że często od razu dostrzegamy u kogoś obecność zeza, to do określenia jego stopnia niezbędna jest specjalistyczna diagnoza. Najbardziej klasyczną metodą jest badanie synoptoforem. Spokojnie, to nic strasznego! Cała procedura polega na obserwowaniu dwóch różnych obrazków w dwóch obiektywach synoptoforu. Jest to badanie krótkie i ciekawe.  Wielkość zeza możemy zbadać również na krzyżu Maddoxa, skrzydle Maddoxa i listwie pryzmatycznej. 

Warto poddać się takiemu badaniu, bo nie wszystkie zezy są jawne. Często nawet nie podejrzewamy, że pomimo prosto ustawionych oczu możemy mieć problem z zezem ukrytym. Taka nieświadomość prowadzi do poszukiwania przyczyn problemów z koncentracją, z czytaniem, pisaniem i szybkim męczeniem się  poza układem wzrokowym czyli NIE TAM, gdzie się one właśnie znajdują. 

Trening ortoptyczny jest jedynym sposobem zabezpieczenia się przed przejściem od stanu zeza ukrytego do zeza jawnego. Poza tym znacznie poprawia  u tych osób sprawność, wydajność i komfort pracy wzrokowej. 

Widzenie obuoczne to równoczesne postrzeganie wrażeń wzrokowych z obu oczu i złożenie ich w jeden, wysokiej jakości obraz. Dzięki temu procesowi pojawia się widzenie głębi czyli widzenie stereoskopowe. Aby ten proces przebiegał sprawnie wszystkie elementy składowe muszą działać bez zarzutu: układ mięśniowy oka, układ nerwowy, pełna ostrość wzroku. Oczy muszą widzieć jednocześnie i jednakowo ostro obraz umiejscowiony w przestrzeni.

Przeszkodą dla prawidłowego widzenia obuocznego stanowią zezy jawne i ukryte oraz zaburzenia układu konwergencyjno-akomodacyjnego występujące także u osób nie mających zeza.

Zaburzenia widzenia obuocznego często nie są rozpoznawane, bo w badaniach okulistycznych pacjenci mogą wykazywać się prawidłową ostrością wzroku oraz prawidłowym ustawieniem oczu. 

Ortoptyka stanowi część okulistyki i obejmuje badania zaburzeń widzenia obuocznego i ich leczenie za pomocą odpowiednich ćwiczeń.

Do najpoważniejszych zaburzeń widzenia obuocznego należy zez i niedowidzenie. Ćwiczenia ortoptyczne nie zastępują korekcji okularowej ani leczenia operacyjnego, ale są uzupełnieniem leczenia zeza.

Obniżone parametry widzenia obuocznego znacznie pogarszają funkcjonowanie aparatu wzrokowego i bardzo często doświadczają tego osoby nie mające zeza ani niedowidzenia. Oznaki nieefektywnej pracy wzrokowej często są mylone z objawami dysleksji u dzieci albo ją potęgują. Ćwiczenia ortoptyczne skutecznie poprawiają komfort pracy wzrokowej i jej sprawność, a w konsekwencji usprawniają umiejętności wykonywane pod kontrolą wzroku: czytanie, pisanie, koordynację wzrokowo-ruchową i podnoszą zdolność koncentracji uwagi.