Przejdź do treści

Widzenie stereoskopowe – na czym to polega?

  • admin 

Widzenie stereoskopowe, czyli inaczej widzenie przestrzenne to proces, który pozwala
nam między innymi na ocenę odległości między naszym samochodem a innymi lub na
oglądanie filmów 3D w kinie. Jakie dokładnie zachodzą wtedy procesy w naszym oku i
jaki to ma wpływ na wzrok?

Widzenie stereoskopowe jest możliwe u człowieka i innych ssaków, ponieważ nasze gałki
oczne umieszczone są obok siebie oraz skierowane są w tym samym kierunku. W efekcie tej
dwupunktowej percepcji powstają dwa, bardzo podobne do siebie, obrazy widzianego przez
nas otoczenia, które mózg składa w jedną całość. Na podstawie różnic w tych dwóch
obrazach, mózg produkuje informacje zarówno o naszej odległości od przedmiotów, które
widzimy, jak i o ich właściwościach.

Oczy są w stosunku do siebie przesunięte, a każdy widoczny na obu obrazach znajduje się
pod trochę innym kątem. Nasze oko obraca się, aż przedmiot znajdzie się na jego osi. To
powoduje, iż obie gałki oczne obserwują ten sam punkt na oglądanym obiekcie. Wtedy kora
wzrokowa korzysta ze znanego kąta patrzenia oczu i na podstawie ich rozstawu, oblicza
odległość do przedmiotu. To głównie te różnice między obrazami dają sporą informację o
odległości. Skutkuje to tym, że poprzez stosowanie różnych technik kora wzrokowa buduje
trójwymiarowy model otoczenia.

Jakie czynniki mogą negatywnie wpłynąć na widzenie stereoskopowe?

Istnieje kilka dolegliwości, które zaburzają prawidłowe widzenie przestrzenne u człowieka.

Należą do nich:

  • Jedonooczność (brak widzenia w drugim oku),
  • Zaburzenia widzenia obuocznego,
  • Zez i związana z nim nieprawidłowa korespondencja siatkówek oka – nieprawidłowe funkcjonowanie neuronów,
  • Wady wzroku nieskorygowane (dalekowzroczność, krótkowzroczność, astygmatyzm),
  • Niedowidzenie jednego oka (osłabiona ostrość wzroku, której nie poprawia prawidłowa korekcja okularowa),
  • Nieprawidłowa praca mózgu.

Ortoptysta wykonuje:

  • Badanie ostrości wzroku,
  • Badanie ruchomości gałek ocznych,
  • Badanie widzenia obuocznego (CT, Worth),
  • Badanie wielkości kąta zeza na synoptoforze, i krzyżu Maddoxa oraz metodą PCT,
  • Badanie wielkości kąta zeza ukrytego na skrzydle Maddoxa,
  • Badanie konwergencji,
  • Badanie akomodacji (amplitudy, sprawności, odpowiedzi, stosunku AC/A),
  • Badanie widzenia stereoskopowego na synoptoforze oraz testami Mucha, TNO.

Okulistycznie dzieci powinny być badane w drugim roku życia nawet jak nic nas nie
niepokoi, badanie ortoptyczne warto wykonać w trzecim roku życia, a koniecznie w 6 roku
życia, kiedy dzieci rozpoczynają intensywną naukę czytania i pisania. Każde nietypowe
zachowanie np. dziwne przechylanie główki, patrzenie bokiem, zaburzenia koordynacji
wzrokowo -ruchowej, niechęć do rysowania itp. powinny wzbudzać szczególną czujność i
skłonić do wizyty zarówno u okulisty, jak i ortoptysty.


Badanie ortoptyczne wskazane jest również dla osób dorosłych, zwłaszcza tych, których praca
związana jest z wielogodzinnym patrzeniem w ekran komputera.
Warto mieć świadomość, że dziecko samo nie określi natury swoich problemów i nie powie
rodzicom, że źle widzi, bo ono nie wie jak ma widzieć. Zatem z wizytą u specjalisty nie
należy zwlekać do czasu, aż dziecko samo zasygnalizuje, że ma problem, ono tego nie zrobi.
Nieskorygowane wady wzroku i zaburzone funkcje wzrokowe mają szczególnie negatywny
wpływ na wyniki w nauce i pracę wzrokową dzieci i młodzieży i na ich rozwój.

Terapia Neuroflow

Skuteczny sposób na problemy dziecka w nauce.